Veel ouders die in verwachting zijn onderzoeken urenlang wat het beste matrasje en het veiligste autozitje is, maar vergeten één ding: zich voor te bereiden op de gigantische invloed die de baby op hun relatie zal hebben. Want naast alle goedbedoelde adviezen over krampjes en doorslapen vertelt niemand je dat je de vader van je kind soms wel kan schieten.
Liefde in tijden van luiers pakt dit laatste taboe van het ouderschap aan: de overweldigende (en wellicht irrationele) boosheid die nieuwe moeders soms voelen voor hun echtgenoot. De vader die niets meer goed kan doen, de moeder die constant geïrriteerd is en het gevoel heeft dat alles op haar neerkomt. Zo ook Jancee Dunn, die zich na de geboorte van haar baby afvroeg: waarom ben ík opeens de expert in het luiers verschonen?
Op hilarische wijze doet Dunn verslag van haar streven om haar post-babyhuwelijk te redden. Ze duikt in het recentste relatieonderzoek, raadpleegt gerenommeerde relatie- en sekstherapeuten, ondervraagt mede-ouders en gaat zelfs te rade bij een gijzelings- onderhandelaar van de FBI over hoe je een explosieve situatie niet uit de hand laat lopen. Dunn en haar man ontdekken dat als je een veeleisende derde partij aan je gezin toevoegt, je je relatie opnieuw moet uitvinden en opbouwen. Het goede nieuws? Het lukt!
Liefde in tijden van luiers zit boordevol tips en goed onderbouwd advies. Door Dunns eerlijke (en geestige) stijl werkt het boek ook normaliserend: het biedt herkenning én erkenning, ook voor de man achter het behang.
